Deze week een gesprek gehad met de spv-er, altijd goed natuurlijk.
Heb goed kunnen aantonen waar de problemen lagen, en dat was wel fijn eigenlijk.
Ze wilde eigenlijk een gesprekje met mijn moeder hierover, maar gelukkig heeft mijn begeleiding dat kunnen `afblazen`, omdat ik d`r al had verteld hoe ze dan gaat reageren... daar was ik wel blij om. Want het zou de situatie alleen maar erger maken helaas.
Het contact tussen mijn moeder en mij is ... tja, af en toe lastig/moeilijk, jammer genoeg. We proberen ons best te doen, dat weet ik, maar af en toe gaat het gewoon niet goed. Met mijn vader had ik een betere band dan dat ik die met mijn moeder heb. Jammer dat mijn vader nu alweer 6 jaar overleden is, de tijd gaat echt hard .... ik mis hem wel, nog altijd. Zal ik altijd wel blijven doen.
Weet je, ik hoop echt dat ik heel snel weer een plekje voor mezelf heb, zal veel beter zijn voor iedereen lijkt me. Ik weet dat ik al heel blij mag zijn dat ik hier terecht kan enzo, maar toch ... leuk is anders, sorry. We beginnen elkaar echt te irriteren soms en dat is gewoon niet fijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten